Nasza Wataha

Przyszła po kolejną dawkę ziół... No cóż taka jej praca... Kolekcjonowanie, zbieranie, leczenie. Zauważyła samicę oddaloną od klifu. Ta zaś podeszła na sam wierzchołku klifu, zawyła raz, ale długi do księżyca i się położyła.

Odwróciła się.
-Mia. - Powiedziała krótko i można powiedzieć, że trochę ozięble. Po chwili wstała i dalej szukała potrzebnych jej ziół.

-Ziół potrzebnych do pielęgnacji ran, by nie były skażone wilczą głupotą. - powiedziała z podstępnym uśmieszkiem na pysku, jakby naśmiewając się z samicy. W tym samym czasie odwróciła się do niej.

-Mia. - powiedziała już milej do zbliżającego się samca, lecz nadal chciwy uśmiech nie znikał z jej szarego pyska. Zaraz po wypowiedzianych słowach kontynuowała poszukiwanie niezbędnych "chwastów".

//Nigdy się nie pyta o takie rzeczy! xD//
Spojrzała na Jess jak na idiotkę.
-Nie wiesz, że ciekawość to pierwszy krok do piekła? Ja akurat się tym nie przejmuję, bo już tam byłam pare razy. - Powiedziała szybko i szczerze. Potem zabrała potrzebne zioła i odeszła.
//z.t.//

Przyszła ponownie na wzgórze. Zauważyła, że samiec nadal tam jest więc podeszła bliżej.
-Hej Wirku jak dobrze pamiętam? - powiedziała lekko zdenerwowana tym co poprzednio powiedziała jej na serio wkurzająca wadera. Usiadła obok niego i się uspokoiła.

-Dokładnie. - powiedziała uśmiechając się. Miała się obrazić? Za co? Przecież każdy musi się kiedyś wyszaleć, a to, że jest czarownicą, nie ma prawa jej tego zepsuć. Spojrzała jeszcze raz na Wirku. Zdziwiło ją lekko ubarwienie wilka, ale każdy by się spytał "i kto to mówi?"... Przecież sama miała na sobie ozdóbki ludzi. Pi chwili potrząsnęła głową i spojrzała w gwiazdy jak jej nowy... Chyba można go nazwać przyjacielem?